Hormon insuliny

Insulina jest to hormon wydzielany przez trzustkę. Jeśli wydzielanie insuliny jest zaburzone, mamy wtedy do czynienia z cukrzycą. Dlatego też w terapii niektórych postaci cukrzycy insulina jest podstawowym lekiem.

Przeczytaj jak działa hormon insulina, jaka jest jego rola w cukrzycy. Hormon insulina to kluczowa substancja w zrozumieniu cukrzycy.

Jest to hormon produkowany przez trzustkę, a dokładnie przez komórki beta wysp trzustkowych (wysp Langerhansa). Słowo insulina pochodzi właśnie od łacińskiego słowa ‘insula’ – czyli wyspa. Insulinę, hormon produkowany w trzustce człowieka, odkryto stosunkowo niedawno - około lat temu. Odkrycie to zawdzięczamy dwóm kanadyjskim naukowcoBantingowi i Bestowi. Insulinę produkuje trzustka jako odpowiedź organizmu na zwiększenie stężenia glukozy we krwi.

Pomiar stężenia insuliny zaleca się między innymi przy diagnostyce hipoglikemii. Odpowiada za prawidłowe regulowanie poziomu cukru w organizmie.

To właśnie dzięki niej glukoza może przeniknąć do komórek, dając im energię. Gdy wydzielanie insuliny jest upośledzone – a co za tym idzie poziom cukru we krwi jest zbyt wysoki – chory diagnozowany jest w kierunku cukrzycy. Jego podstawowym zadaniem jest obniżanie poziomu glukozy we krwi.

Kiedy poziom glukozy, np. Ale ten mechanizm nie zawsze działa. Gdy organizm zbyt słabo reaguje na prawidłowe ilości insuliny, zaczyna produkować ten hormon w coraz większych ilościach, co może doprowadzić do rozwoju wielu chorób, w tym chorób układu sercowo-naczyniowego i cukrzycy typu 2. Insulinooporność nie jest osobną jednostką chorobową, lecz jest częścią tzw. Antagonisty insuliny – grupa organicznych związków chemicznych, hormonów zwierzęcych o działaniu przeciwstawnym (antagonistycznym) do insuliny. Mają one zasadniczy wpływ na metabolizm węglowodanów, lipidów oraz białek.

Mechanizm tego antagonistycznego oddziaływania jest różny i zależny od głównego kierunku działania poszczególnych hormonów. Obok testosteronu i hormonu tarczycy jest ona trzecim hormonem towarzyszącym, który podczas stosowania hormonu wzrostu musi być bezwarunkowo obecny w wystarczającej ilości, aby zagwarantować maksymalną produkcję IGF-1. Z czasem nawet receptory insuliny, przekształcające glukozę w tłuszcz, zaczynają zdzierać się jak stare ubrania, a to już zapowiada cukrzycę. Podawanie insuliny – strzykawki, peny do insuliny, pompa insulinowa. Metoda podawania insuliny jest dobierana indywidualnie we współpracy pacjenta z lekarzem.

Hormon peptydowy chorym na cukrzycę dostarcza się za pomocą strzykawki (tzw. insulinówki), w której można mieszać dwa rodzaje insuliny. Insuliny zwierzęce różniły się nieznacznie budową od insuliny ludzkiej, ale zachowywały podobną aktywność w obniżaniu glikemii.

Ich stosowanie powodowało więcej alergii i odczynów poinsulinowych. Obecnie insulinę produkuje się głównie metodą rekombinacji DNA o budowie identycznej z białkiem ludzkim. Bierze udział w regulacji gospodarki węglowodanowej organizmu człowieka. Stanem chorobowym charakteryzującym się upośledzeniem wydzielania insuliny jest cukrzyca. Rola insuliny w organizmie jest bardzo ważna, pełni ona wiele funkcji.

Jednak insulina najbardziej jest znana jako lek stosowany w cukrzycy. Sprawdź, jakie działanie ma insulina. Odgrywa ona zasadniczą rolę przede wszystkim w metabolizmie węglowodanów, lecz także białek i tłuszczów. Najważniejszym bodźcem do produkcji insuliny jest poposiłkowe zwiększenie stężenia glukozy we krwi. Kolejnym krokiem w rozwoju insulinoterapii było wprowadzenie do leczenia analogów insuliny ludzkiej.

W wyniku rekombinacji DNA insuliny ludzkiej można skrócić lub wydłużyć działanie leku. Ten peptydowy hormon odpowiada głównie za przemianę węglowodanów oraz tłuszczów w organizmie. Zaburzenia jej ilości i funkcji stanowią również podłoże jednej z najpowszechniejszych chorób cywilizacyjnych – cukrzycy. Z tego względu warto przyjrzeć się nieco bliżej tej substancji i jej wpływowi na organizm.

Hormon ten w odniesieniu do przemiany węglowodanów i tłuszczy działa antagonistycznie wobec insuliny. W praktyce oznacza to, ze hormon wzrostu blokuje działanie insuliny na tkankę tłuszczową. Komórki tłuszczowe rozwijają w trakcie dawkowania hormonu wzrostu oporność wobec insuliny. Zbyt mała produkcja insuliny powoduje cukrzycę.

Osoby chore, szczególnie na cukrzycę typu muszą przyjmować insulinę w zastrzykach. Reguluje procesy metabolizmu i wpływa na poziom innych hormonów. Zarówno zbyt wysoki poziom insuliny we krwi, jak i poziom zbyt niski negatywnie odbijają się na funkcjonowaniu organizmu. Impulsem do wydzielania insuliny jest poposiłkowy wzrost stężenia glukozy we krwi.

Trzustka zdrowego człowieka produkuje jeden rodzaj insuliny, który utrzymuje poziom cukru we krwi w normie przez całą dobę – po posiłkach i między nimi. Problemem jest sytuacja, gdy dany hormon zaczyna dominować nad drugim. W dzisiejszych czasach, najczęstszym zaburzeniem jest nadmiar insuliny.

Gdy stężenie insuliny utrzymuje się na wysokim poziomie, cały czas mamy włączony tryb „budowania i gromadzenia zapasów”. Zadaniem insuliny jest obniżenie poziomu cukru we krwi. Glukagon za to podnosi ten poziom.

Aby stężenie glukozy było prawidłowe, pomiędzy insuliną a glukagonem musi być zachowana równowaga. Dzięki zwiększeniu produkcji insuliny i jej wpływowi na komórki efektorowe (miocyty, adipocyty, hepatocyty) zwiększa się transport glukozy do wnętrza komórek, co obniża poziom glukozy we krwi.