Otyłość brzuszna

Tkanka tłuszczowa zbierająca się na brzuchu jest znacznie bardziej niebezpieczna, niż ta skupiająca się w innych partiach ciała, np. Otyłość brzuszna – leczenie. Głównym i podstawowym sposobem leczenia otyłości jest oczywiście dobrze zbilansowana dieta i zmiana stylu życia na zdrowy.

Połączenie odpowiednio dobranej diety z umiarkowaną aktywnością fizyczną, pozwoli na zrzucenie zbędnych kilogramów i zmniejszenie ryzyka powikłań otyłości. Dieta na brzuch polega głównie na zmniejszeniu ilości tłuszczu w jamie brzusznej.

Tkanka tłuszczowa usytuowana w tej części ciała ma znacznie większy negatywny wpływ na funkcjonowanie organizmu, niż ta zgromadzona w innych partiach. To ten tłuszcz znacząco wpływa na zaburzenia przemiany materii oraz ma związek z wystąpieniem m. Nazywana jest też otyłością trzewną, centralną albo typu jabłko. Nieleczona może doprowadzić do poważnych powikłań, niedołężności, a nawet śmierci.

Co to jest otyłość brzuszna? Na przestrzeni ostatnich lat znacząco zmieniło się nasze spojrzenie na otyłość – dziś większość z nas wie, że otyłość brzuszna to choroba. Częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet i niesie ze sobą ryzyko wielu chorób.

To, że posiadamy lekko wystający brzuszek, nie oznacza od razu, że mamy otyłość brzuszną.

Jak sama nazwa wskazuje, charakteryzuje się ona zwiększoną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha. Jest to problematyczne nie tylko ze względów estetycznych. Dieta wspomagająca odchudzanie brzucha powinna opierać.

Dieta przeciw otyłości brzusznej opiera się na zasadach. Stwórz właściwy grafik posiłków. Naucz się siadać do stołu 4-razy dziennie o stałych porach.

To pozwoli ci uniknąć napadów wilczego głodu i podkręci metabolizm. Gdy twój organizm będzie systematycznie otrzymywał porcję energii, nie zmagazynuje jej na ciężkie. Nazywana inaczej otyłością trzewną, wisceralną, centralną, androidalną lub otyłością typu jabłko.

Charakteryzuje się odkładaniem tkanki tłuszczowej głównie w obrębie brzucha. Jest problemem nie tylko estetycznym, ale przede wszystkim zdrowotnym. Płaski i jędrny brzuch to marzenie wielu z nas, nie jest to jednak proste i wymaga szeroko zakrojonej akcji odchudzającej, obejmującej zarówno dietę jak i konkretne ćwiczenia fizyczne. Nie wystarczy mieć prawidłowy współczynnik BMI.

Sprawdź czy nie masz otyłości brzusznej wyliczając wskaźnik WHR. Osoby mające tę przypadłość nawet jeśli mają prawidłowe BMI są bardziej narażone na choroby niż osoby z zawyżonym BMI, które mają otyłość typu gruszka. Naukowa nazwa otyłości tzw.

Panowie, bo właśnie u nich najczęściej występuje ten typ. Są one przede wszystkim związane z zaburzeniami metabolizmu, co powoduje, że otyłość brzuszna jest czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia. Problem jest o tyle istotny, że w Polsce choroby układu krążenia ciągle wykazują wysoki wskaźnik zachorowalności i nadal są główną przyczyną zgonów – mówi dr Fink-Lwow. Zarówno lekarze, jak i dietetycy są zgodni co do poniższych aspektów: Nasz organizm oraz tempo naszego metabolizmu zmieniają się wraz z upływem lat. Często zdarza się, że żywność, która do tej pory była doskonale tolerowana przez nasz organizm, nagle zaczyna wywoływać problemy trawienne.

Korzyści ze zgubienia przysłowiowej oponki nie polegają tylko na poprawieniu naszego wyglądu. Kiedy tłuszcz nadmiernie gromadzi się w okolicach trzewii, wzrasta ryzyko wystąpienia chorób nowotworowych, cukrzycy a nawet chorób serca. Jeśli aktywność fizyczna i dieta nic nie dają, przyczyn problemu należy szukać gdzie indziej.

Częściej jest spotykana u mężczyzn niż kobiet, ale oczywiście dotyczy to obydwu płci. Zwiększa też zatem prawdopodobieństwo przedwczesnej śmierci. Jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ w jamie brzusznej znajduje się mnóstwo narządów wewnętrznych, które ulegają otłuszczeniu i mogą z czasem przestać działać prawidłowo. Aby pokonać tę chorobę – trzeba zacząć jeść regularnie.

Zaleca się spożywanie czterech lub pięciu posiłków o stałych porach, średnio co trzy godziny. Kolację należy zjeść nie wcześniej, niż dwie. Badania prowadzone przez dwie grupy naukowców Sudery i Mazura pokazują, że otyłość zarówno ogólna, jak i brzuszna spowodowana jest głównie przez czynniki społeczne, a nie genetyczne.

W rodzinach z obojgiem otyłych rodziców dzieci częściej popadały w tę dysfunkcję. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz u kobiet.